Alles wat stroomt, is energie in beweging.
Je tranen zijn een uiting van je gevoel, een beweging van energie door je heen.
Maar er ligt een dikke laag van oordeel op onze emoties.
Ons lichaamseigen zelfhelende vermogen onze meest natuurlijke manier is om de energie van dat wat we voelen door ons heen te laten bewegen.
Ruimte te geven aan wat je voelt en daar uiting aan geven door de spontane beweging door je heen toe te laten.
Woede te voelen, die krachtige energie te voelen en door je heen te laten stromen.
Maar we weten geen raad met die krachtige energie, croppen het op tot het ongecontroleerd tot uiting komt en als een ongeleid projectiel schade aan richt.
Alles wat niet tot uiting kan komen, onderdrukt en opgekropt blijft, zorgt voor stilstand, disbalans en energieverlies.
Bang voor onze eigen emoties, bang te voelen, bang voor afwijzing.
Bang om het diepe verdriet in te zakken zodat het in beweging kan komen.
Ja het lijkt alsof er even niets anders bestaat dan dit hele intense hartverscheurende verdriet.
Tot je ervaart hoe je door deze energie heen kan bewegen, door het voelen toe te laten.
Zonder het vast te willen houden met een verhaal, oorzaak of wat dan ook.
Voelen is voedend.
Liefs Lilian